هيپومنيزيمي و ديابت حاملگي
با تكيه بر مطالعاتي كه به نقش منيزيم در متابوليسم كربوهيدرات ها پرداخته بود، اين مطالعه براي روشن كردن بيشتر ارتباط اين كاتيون با ديابت حاملگي انجام شد. از آنجا كه ديابت حاملگي با اختلال در متابوليسم گلوكز (OGTT) شناخته مي شود، از اين مطالعه مي توان به عنوان يك الگوي تحقيقي جهت بررسي اثر متقابل منيزيم با متابوليسم كربوهيدرات استفاده كرد و نتايج حاص را به ديابت آشكار تعميم داد.مواد و روشها: هيچ كدام از افراد به روش NDDG در 620 باردار مراجعه كننده به سه بيمارستان وابسته به دانشگاه تهران تشخيص داده شد. هيچ كدام از افراد شركت كننده سابقه بيماريهاي متابوليسمي، قلبي – عروقي، كبدي، كليوي و نيز سابقه قند ناشتاي بيشتر از 105mg/dL نداشتند و به هنگام انجام اين مطالعه HbA1c خون آنها كمتر از 6.2 بود. (ميزان طبيعي به روش كالرومتري %4.5-6.9mol).يافته ها: طبق نتايج به دست آمده در 16 نفر (2.58%) OGTT مختل بود و براي اين افراد طبق تعريف ديابت حاملگي مطرح شد. از اين تعداد، 13 نفر عوامل خطرساز سن (بالاي 30 سال) و چاقي (نمايه توده بدني بيشتر از 29 كيلوگرم بر متر مربع) را دارا بودند. از افراد شركت كننده در هفته 30-32 آزمون هاي اندازه گيري منيزيم سرم و منيزيم RBC، آلبومين، پروتبين تام و كراتينين سرم گرفته شد و نتايج آن با 38 فرد سالم غيرباردار (كنترل غيرباردار) مقايسه گرديد. منيزم سرم و منيزيم RBC گروه هاي شاهد غيرباردار، شاهد باردار و افراد مبتلا به ديابت حاملگي به ترتيب 0.14±2.1، 0.11±1.8، 0.9±1.72 mg/dL و 0.25±5.17، 0.25±5.11، 0.25±4.97 mg/dL بود كه مبين كاهش معني دار منيزم سرم و منيزم RBC در گروه ديابت حاملگي نسبت به شاهد باردار است (P<0.01 و P<0.05). پروتيين تام گروه هاي شاهد غيرباردار، شاهد باردار و نيز افراد مبتلا به ديابت حاملگي به ترتيب 0.28±6.8، 0.28±6.24، 0.18±6.09 gr/dL بود كه مبين كاهش معني دار پروتيين تام افراد باردار نسبت به افراد غيرباردار (P<0.01) و بين افراد باردار و ديابت حاملگي بود (P<0.05). ميزان آلبومين در گروه هاي شاهد غيرباردار، شاهد باردار و ديابت حاملگي به ترتيب 0.39±4.2، 0.29±3.82، 0.3±3.34 gr/dL بود كه مبين كاهش معني دار گروه آلبومين در گروه باردار نسبت به گروه غيرباردار (P<0.05) و نيز كاهش معني دار آن در گروه ديابت حاملگي نسبت به گروه باردار است (P<0.01). بين ميزان كراتينين گروه باردار و ديابت حاملگي تفاوت معني داري مشاهده نشد اما بين گروه شاهد غيرباردار با دو گروه ديگر اختلاف معني دار ديده شد (0.14±0.84، 0.06±0.7، mg/dL 0.75±0.1).نتيجه گيري: نتايج نمايانگر كاهش معني دار منيزيم سرم و منيزيم RBC در افراد مبتلا به ديابت حاملگي و نشانگر رابطه ميان ديابت و هيپومنيزيمي در اين بيماران است
