دیابت و سالمندی

جمعيت سالمندان (60 و يا 65 ساله و بالاتر) در ايران همانند ساير کشورهاي جهان در حال افزايش است به طوري که پيش بيني مي شود درصد مردان و زنان بالاي 65 سال در سال 2020 به ترتيب به %9.4 و %9.1 افزايش يابد. از طرف ديگر، بيماري ديابت يکي از شايع ترين بيماري هاي مزمن بوده و شيوع آن با افزايش سن به ميزان بارزي افزايش مي يابد؛ از اين رو بيماري ديابت يکي از معضلات سالمندي محسوب مي گردد. معمولا سالمندان ديابتي به چندين بيماري ديگر به طور همزمان مبتلا هستند، لذا در درمان آنان تصميم گيري فردي توام با در نظر گرفتن تداخلات دارويي، بيماري هاي همراه، شرايط جسمي و رواني آنان به طور جداگانه ضروري است. همچنين توجه به عوارض ديابت به ويژه هيپوگليسمي بايد مدنظر قرار گيرد. ارايه آموزش هاي لازم به فرد سالمند و خانواده او به حفظ استقلال وي در درمان و مراقبت از خود کمک کرده و نيز انجام معاينات منظم و دوره اي قلب، چشم و آزمايش هاي ضروري ديگر، سبب بهبود کيفيت زندگي آنان، کاهش هزينه هاي درماني و بار ديابت شده مي شود. با توجه به اين که رشد جمعيت سالمندان در کشورهاي جهان از جمله ايران در حال افزايش است و از آنجايي که توجه و احترام به افراد مسن بر اساس مسايل اعتقادي و اجتماعي ما از اهميت ويژه اي برخوردار است و از طرفي نبود مطالعات کافي در زمينه ديابت و سالمندي در ايران، به نظر مي رسد که مطالعه مشکلات ناشي از ديابت و نيز آموزش و درمان ديابت در سالمندان ايراني نياز به توجه ويژه اي دارد.